Στις 8 Νοεμβρίου η Περιβαλλοντική Εκπαιδευτική Ομάδα της" Παιδικής Φωλιάς " θέλοντας να γνωρίσει , να παρατηρήσει και να μάθει για τον κύκλο ζωής της ελιάς και των παράγωγων της, πραγματοποίησε το μάθημά της σε εξωτερικό χώρο στον ελαιώνα του κ. Φτάρα στη Γανόχωρα Πιερίας.
Χιλιάδες χρόνια τώρα η ελιά και ο καρπός της «ζουν» στην περιοχή της Μεσογείου. Το πολύτιμο αυτό δώρο της φύσης αποτελεί την κληρονομιά, την ιστορία και την παράδοση της χώρας μας. Ολα τα παραπάνω καθιστούν την ελιά ως κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό δέντρο. Είναι σύμβολο ειρήνης! Αξίζει λοιπόν να την γνωρίσουμε και να μάθουμε τα οφέλη που προσφέρει στην διατροφή, την υγεία και τον πολιτισμό μας.
H μάθηση μέσα από τη βιωματική προσέγγιση γίνεται ελκυστική και ενδιαφέρουσα.Φτάνοντας στον ελαιώνα ,μιλήσαμε για την ελιά, τον καρπό της, το ιδιαίτερο φύλλωμα της, τα διαφορετικά είδη αυτής, τα ποικίλα αγαθά που προσφέρει η επεξεργασία της, την χρήση της ως σύμβολο ειρήνης και πολιτισμού. Εμβαθύναμε τις γνώσεις μας στην καλλιέργεια των δέντρων, παρατηρήσαμε τον κορμό τους με την βοήθεια μεγενθυντικών φακών, αναλύσαμε για την φροντίδα που χρειάζονται αλλά και τον τρόπο συλλογής των καρπών, πάνατα υπό την καθοδήγηση του ειδικού ελαιοπαραγωγού. Τα παιδιά επίσης συμμετείχαν στη διαδικασία του «λιομαζώματος»! Το μάζεμα της ελιάς είναι μία χρονοβόρα διαδικασία και απαιτεί συνεργασία από αρκετά άτομα. Τα παιδιά έσπευσαν να βοηθήσουν και εργάστηκαν σε ομάδες για να γεμίσουν τα ελαιόπανα με καρπούς! Επίσης, επιχειρήσαμε να διαπράξουμε ένα μικρό πείραμα διαλυτότητας αναμειγνύοντας νερό με άλλα υλικά όπως το ξύδι, το λάδι και την ζάχαρη, παρατηρώντας ποια από αυτά αναμειγνύονται/διαλύονται στο νερό και ποια όχι! Τέλος, τα καλάθια μας ξεχείλιζαν από κλαδιά και φύλλα, τα οποία αξιοποιήσαμε αργότερα στο σχολείο σε χειροτεχνίες, αλλά και στα φυτολόγια μας! Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Φτάρα για την φιλοξενία και την πολύτιμη βοήθεια του στην δράση μας!
«Είμαι του ήλιου η θυγατέρα η πιο απ’ όλες χαϊδευτή. Χρόνια η αγάπη του πατέρα σ’ αυτόν τον κόσμο με κρατεί. Όσο να πέσω νεκρωμένη, αυτόν το μάτι μου ζητεί· είμ’ η ελιά η τιμημένη.»
-Κωστής Παλαμάς